Stworzenie harmonii w swoim wnętrzu zdecydowanie podnosi jakość życia człowieka. W zasadzie każdy człowiek pragnie doświadczać poczucia harmonii i sensu swojego życia. Każda chwila życia ma sens i wartość sama w sobie, jeżeli towarzyszy jej stan wewnętrznej harmonii i skomunikowanie się z potencjałem naszego wnętrza.

Życie dojrzałe i oparte na samorealizacji jest równowagą pomiędzy naszym dobrem i dobrem otaczających nas innych osób. Jest także dopełnianiem się pewnej rutyny i wytrenowania w reakcjach emocjonalnych, ze stanem odkrywania każdej chwili i sytuacji wciąż od nowa.


Istnieje takie rozróżnienie na "być" i "mieć"; często wiele osób je rozdziela, ale w istocie przenikają się one ze sobą. 
Niektórzy uważają, że dążąc do jakichś ważnych dla nich celów - nie jest ważne jak się przy tym czują - uważają, że ważniejsze jest "mieć", niż "być". 

Tymczasem nasza efektywność i skuteczność w dążeniu do określonych celów - także zależy od naszej wewnętrznej formy, od naszego samopoczucia, energii wewnętrznej, jasności i siły umysłu itd. "Mieć" zależy zatem od "być" i oba powinny się wspierać w tworzeniu stanu naturalność, harmonii i odnajdywaniu głębokiej jakości naszego życia.


Pełny rozwój jednostki to stworzenie optimum dla naszego samopoczucia i funkcjonowania. W obrębie układu nerwowego polega to na wypracowaniu w sobie równowagi pomiędzy stanem pobudzenia i mobilizacji, a stanem wyciszenia, uspokojenia i relaksu.

W obrębie pracy ludzkiego mózgu - jest to zharmonizowanie i zestrojenie ze sobą półkuli lewej i prawej. 
Uważa się, że lewa półkula mózgu związana jest bardziej z logiką i myśleniem werbalnym (słownym), a prawa - z wyobraźnią i myśleniem obrazowym. 
Techniki takie jak wizualizacja i relaksacja pomagają nam dostroić obie półkule i wprowadzić go w stan optymalnej synchronizacji, w którym to stanie logika swobodnie dopełnia się z wyobraźnią.


Kolejnym ważnym elementem rozwijania swego wewnętrznego potencjału i dojrzałości życiowej, jest wytworzenie równowagi pomiędzy ciałem i umysłem. 
W praktyce oznacza to nauczenie się technik efektywnie zwiększających potencjał naszego ciała (np naszą siłę witalną), technik harmonizujących i transformujących nasze emocje oraz technik mentalnych.

Techniki relaksacji, wizualizacji, czy medytacji, powinny dopełniać się technikami oddechowymi i takimi, które witalizują nasze ciało 
(np. w starożytnej "radża-jodze" medytacja uzupełniana była ćwiczeniami hatha-jogi, nadającymi elastyczność i witalność ciału, a w legendarnym klasztorze Shaolin milcząca medytacja w bezruchu uzupełniana była wykonywaniem dynamicznych ćwiczeń fizycznych w stanie wyciszenia, oraz łagodnymi technikami oddechowymi). 



W praktyce integralny rozwój jednostki zmierza do kilku dopełniających się celów:
1) wypracowanie, odkrycie i pogłębienie stanu wewnętrznego spokoju i komfortu; 
2) tworzeniu dobrych kontaktów interpersonalnych oraz nauczeniu się tworzenia harmonijnej relacji osobistej;
3) sposobie życia wspierającym nasze zdrowie fizyczne
4) zastosowaniu zasad wewnętrznej harmonii i zwiększonej kreatywności do tworzenia satysfakcjonującego funkcjonowania zawodowego oraz pomyślnego funkcjonowania materialnego opartego na spokoju i równowadze.