|
Edmund Jacobson urodził się w Chicago w roku 1888, a zmarł w 1983.
Specjalizował się w medycynie wewnętrznej, psychiatrii i psychologii.
Jego ojciec
nazywał się Moriis Jacobson, mąż Fanny - matki Edmunda, był handlarzem
nieruchomości (developerem) pochodzenia niemieckiego.
Edmund Jacobson kształcił się w fizjologii na Northwestern University w
1908 i otrzymał tytuł doktora na Uniwersytecie w Harvard. Następnie
rozpoczął pracę w Chicago.
Jacobson
wykonał badania elektrycznych impulsów nerwowych w mięśniach, mierzył
potencjały impulsów nerwowych i aktywność nerwowo-mięśniową. Wykonywał
pomiary chemiczne i elektryczne.
Swoimi badaniami udowodnił w sposób naukowy związek pomiędzy nadmiernym
napięciem mięśni a zaburzeniami
emocjonalnymi i psychicznymi. Dowiódł, że zmniejszanie
napięcia w układzie mięśniowym bardzo istotnie pomaga zmniejszyć niepokój
i inne problemy emocjonalne.
W wyniku
swoich badań i pomiarów Edmund Jacobson doszedł do wniosku, że
zmniejszenie napięcia mięśni działa uspokajająco i relaksująco na
centralny system nerwowy, przeciwdziałając dolegliwościom
psychosomatycznym.
Pracując z pacjentami mającymi problemy nerwicowe, Jacobson uczył ich
rozluźniania określonych grup mięśni. Jego metody pomocne były także
m.in. przy chorobie wrzodowej żołądka, nadciśnieniu i bezsenności.
Swoje
badania opublikował po 20-tu latach w książce "Progresywna
relaksacja" (1929), a w roku 1934 ukazała się jego główna książka
adresowana do całego społeczeństwa pt. "Musisz się odprężyć".
Edmund
Jacobson jest twórcą metody "Progresywna relaksacja mięśni"
oraz "Biofeedback".
Progresywną relaksację mięśni należy wykonywać najpierw na leżąco,
potem siedząc, następnie w różnych sytuacjach życiowych.
Istotnym zjawiskiem, na którym opiera się ta metoda jest obserwacja, że
po napięciu, gdy zwalniamy je - mięsień staje się bardziej odprężony,
niż przez napinaniem.
Ważną zasadą jest to, by napinać tylko określoną grupę mięśni, z którą
w danym momencie się pracuje, a nie całe ciało. Pomaga to wychwycić
kontrast pomiędzy napięciem i rozluźnieniem.
W klasycznej metodzie Jacobsona mięśnie napina się na około 10 sekund, a
rozluźnia na 10-15 sekund.
Każda część ciała jest przez dany okres (10 s.) napinana, a następnie
rozluźniania (10-15 s.). Wędrujemy w ten sposób po całym ciele. Procedurę
tę wykonujemy codziennie, aż nauczymy się świadomości swoich mięśni.
W miejscach kontuzjowanych (stłuczenia, skręcenia itd.) należy zachować
szczególną ostrożność, radząc się specjalisty. W praktyce istotne jest by w tych
miejscach stosować niewielkie, bardziej symboliczne napinanie, aż do
czasu, gdy kontuzja się zaleczy.
Jacobson w swojej metodzie, oprócz głównych grup
mięśni, zwracał także uwagę na napięcia występujące w języku,
w okolicach oczu i w gałce ocznej oraz w palcach. Rejony te bardzo istotnie
związane są z naszymi emocjami, a zazwyczaj nie zwracamy na nie uwagi.
Trening Jacobsona z jednej strony jest
metodą wprowadzenia się w stan relaksu na poziomie emocjonalnym, a
jednocześnie jest metodą nauczenia się świadomości stanu swoich mięśni.
Dzięki temu, po opanowaniu metody, praktykujący jest w stanie zauważać
pojawiające się w codziennym życiu napięcia w mięśniach i je rozluźniać.
Stan, w którym mięśnie są odprężone poprawia samopoczucie, zwiększa
poziom energii i efektywność działania, a poprzez swoje dobroczynne
działanie na emocje - poprawia relacje z innymi ludźmi.
|
|