|
Dzogczen
Dzogczen jest ścieżką bycia obecnym.
Z pozoru wydaje się ona szczególnie prosta, jednak w miarę badania swojej
obecności odkrywamy, że tak na prawdę wcześniej nie potrafiliśmy być obecnymi -
zauważamy na czym polega bycie rozproszonym.
Dzięki zwracaniu na to uwagi (na to, czy jesteśmy w danym momencie uważni
i obecni, czy też rozproszeni przypadkowymi i chaotycznymi myślami) z
czasem coraz bardziej wyraźnie doświadczamy stanu pełnej uważności i
obecności.
Ścieżkę Dzogczen zalicza się do najbardziej tajemnych duchowych nauk
Tybetu. Zasadniczo przetrwała ona przekazywana w tradycji Bon Shan Shung
oraz w szkole Ningma (Ningmapa - stara szkoła - pierwsza w Tybecie
buddyjska tradycja rozwinięta na dużą skalę).
|
Dzogczen definiuje się jako bezstopniową ścieżkę poza wysiłkiem.
Oznacza to przebywanie w najgłębszym jądrze swojej świadomości. Jest to
stan całkowitej kompletności, pogodzenia się ze wszystkim, harmonii i
doskonałości. Nie wyklucza to praktykowania innych ścieżek, nieco niższych,
które wymagają wysiłku.
W najgłębszym, najbardziej doskonałym poziomie naszej
prawdziwej duchowej tożsamości wszystko jest doskonałe takie, jakie jest.
Wysiłki dotyczą niższych, bardziej materialnych, poziomów umysłu. W
Absolucie wszystko jest doskonale takie, jakie jest. |
 |
Doskonała i niezakłócona Przestrzeń (Dzogpa Czenpo - Wielka Doskonałość)
jawi się jako wiecznie doskonała poza czasem, kompletna obecność.
Ścieżka Dzogczen używa oczywiście swojego nazewnictwa -
mówi o Trikaji
- jedności trzech oświeconych wymiarów (dharmakaja, sambhogakaja,
nirmanakaja).
Dharmakaja, która jest stanem i
wymiarem nieprzejawionym jest samą esencją obecności - nieograniczonym źródłem
całej rzeczywistości.
Rupakaja jest oświeconym wymiarem foremnym przejawionym - składa się z Sambhogakaji
- wymiaru błogości i Nirmanakaji -
doskonałego przejawienia i formy.
Całość tworzy rzeczywistość taką, jaka ona faktycznie
jest. Gdy jesteśmy całkowicie uważni i odkrywamy pełnię obecności -
odkrywamy jednocześnie, że wszystko wydarza się w Nieskończonej Duchowej
Przestrzeni (dharmakaji), a wszystkie zjawiska są po prostu jej dopełnieniem
i ozdobą. Wszystkie zjawiska są w istocie ornamentem przestrzeni. Dlatego
mają sens poprzez samo to, że po prostu są.
Doznawanie tego aspektu doskonałości wszystkich zjawisk nazywa się
samowyzwalaniem zjawisk, dlatego Dzogczen nazywa się ścieżką
samowyzwolenia.
 |
|
Dzogczen jest ścieżką praktyczną. Nie chodzi w nim
o to, by mówić, że wszystko jest doskonale i nic nie trzeba robić
- chodzi w nim raczej o to, aby faktycznie utrzymywać ciągłą uważność,
i by w głębi swojej obecności doświadczać stanu kompletności i
doskonałości.
Badaj bardzo uważnie siebie właśnie w tej chwili. Rozluźniaj
swoje napięcia, które wywołują w tobie lęk.
|
|
